In mijn werk als haptotherapeut zet ik graag mijn eigen ervaringsdeskundigheid in op het gebied van eetstoornissen. Van mijn 17e tot en met 21e levensjaar heb ik boulimia gehad en daarna nog enkele jaren de eetstoornis NAO (Niet Anders Omschreven).
De stap om hulp te zoeken, vond ik toen heel erg spannend. Tegelijkertijd was ik stiekem trots op mijzelf dat ik dit toch aan durfde te gaan én hulp durfde te zoeken.
Ik ging op zoek naar ervaringsdeskundige therapeuten. Ik had het gevoel dat zij mij beter zouden begrijpen en ik minder schaamte zou voelen bij het vertellen over alles wat ik deed en dacht over mijn eetgestoorde gedrag. Uiteindelijk heb ik therapie gevolgd bij een cognitief gedragstherapeut, een haptotherapeut en ging ik naar lotgenotengroepen.
Het kunnen delen en (h)erkennen van de eetstoornis met lotgenoten vond ik erg prettig. Het maakte voor mij de schaamte veel minder groot en ik voelde mij vertrouwd en begrepen.
Dit wil ik jou bieden als jij het aandurft je eetstoornis aan te gaan.
Haptotherapie heeft mij weer leren voelen. Tijdens mijn eetstoornis twijfelde ik er wel eens aan of ik überhaupt nog gevoel had. Je herkent het vast wel dat de eetstoornis je gevoelens verdooft.
Niet alleen de nare gevoelens verdoven, óók de mooie gevoelens worden dan verdoofd. En voelen = leven.
Door haptotherapie heb ik weer contact leren maken met mijn lichaam. Ik had mij vervreemd van mijn lichaam en dacht er alleen negatief over.
Ik ben mij nu bewust van de signalen die mijn lichaam mij geeft. Dit is belangrijk. Hierdoor weet ik wie ik nu echt ben, wat ik wil en welke keuzes gezond voor mij zijn.
Ik ben nu blij en dankbaar met mijn lichaam en dat gun ik jou ook!